Nu dacht ik dat ik het even van mij kon afschuiven. Maar dat impact van die persoon die mij in de winkel even publiekelijke liet weten dat hij vond dat ik normaal moest doen omdat het niet kan. En ik gewoon als man moet leven want zo ben je geboren. Dat het gewoon onzin is, of terwijl hij weet niet wat het is ook toen ik het wilde uitleggen kreeg ik de kans niet. Nu merk ik dat deze personen het gewoon niet willen begrijpen en het ook dan duidelijk laten weten.. Terwijl ze zich niet beseffen dat ik hierdoor mij dan verlaten ga voelen en dan denk oké dus ik mag niet mij zelf zijn zoals hij het zegt. Want het geloof zegt anders deze mensen gaan er van uit dat hun boek de waarheid is. Het mag van mij ik kijk er anders tegen aan ook al ben ik gelovig opgevoed heb ik er niets mee, en zie het gewoon als een boek is dat door mannen is geschreven. Nu door dit akkevietje zak je wel even door de grond. Gelukkig zijn er ook genoeg lieve mensen die mij wel begrijpen en waar ik dan wel mij zelf mag zijn die respecteren mij zoals ik ben. Wel heb ik dit voorval aan enkele mensen die ik vertrouw verteld zodat ik via deze mensen weer mij zelf durf te zijn. Ook de gesprekken bij de psycholoog verlopen goed ze hebben al een indicatie vanaf wanneer het is ontstaan de Genderdysforie. Moet alleen nog door wat vragenlijsten heen.