Er zijn wel eens van die weken dat alles tegen zit, zo ook bij mij deze week. Dit begon op een plek waar ik graag kom, kreeg het gevoel dat ik even niet bestond door dat er langs mij heen werd gepraat. Ook toen ik dacht ga even apart zitten kwamen er weer paar bij mij zitten en zat weer tussen ze en werd er weer langs mij heen gepraat. De dag er na moest ik weer na de ontharing kliniek en vergat door mijn stress van de dag er voor mijn huissleutels, gelukkig door hulp van de onderhoudsteam kon ik weer na binnen. Daarna weer even naar Gendercafé. Ik stapte in de bus keek even op mijn mobiel en vernam dat de ogen slecht waren. Wat bleek ook nog mijn bril kapot, en ja toen had ik het even niet meer zat aan de bar te huilen wist mij even geen raad meer. Na een lieve omarming van de barman ging het even weer, wel ben ik daarna naar huis terug gegaan. Ben toen maar van gaan schrijven over mijn gevoel die nu even speelt.
Terug naar het Begin
Even weer terug,
Waar stilte spreekt en alles zwijgt,
Geen gevoel van geluk of blijdschap,
Alleen het zachte schaduwlicht,
dat als een sluier over mijn ziel valt.
Dat mij bij het begin terugbrengt.
In deze stilte voel ik een diep gevoel van niet gezien worden.
Tussen oude muren echoot het fluisteren van verloren dromen,
en ik leg mijn handen tegen het verweerde hout:
hier zijn de sporen van wie ik was en wie ik word.
Onder het zachte schaduwlicht groeit langzaam een belofte—dat,
zelfs als alles verstomt, het begin in mij blijft ademen.
'Lief zijn voor jezelf is één van de allerliefste dingen'
Wees jezelf en voel de liefde van alle mensen die je waarderen om wie je in essentie bent
~ Susan Elzing
