Het is of ik weer zin heb om van alles te ondernemen ook de blijdschap die ik nu voel, na even een dippuntje te hebben gehad. Wat eigenlijk kwam doordat ik het gevoel kreeg dat ik vergeten werd in December na telefoontje dat de wachttijd nog wel een paar maanden langer zal duren. Het voelde als of ik verlaten werd (natuurlijk weet ik dat de wachttijden oplopen) en had gevolg voor mijn humeur. Begon mij weer weg te cijferen begon weer met snoepen en de dag te verplaatsen naar de nacht, ook werd ik kortzichtig naar anderen. Dit had ik eerst niet door maar langzaam drong het tot mij door dat niet juist was wat ik deed. En ben hierdoor even verder gaan kijken en kwam uit eindelijk terecht bij Ixta-Noa. Hier besefte ik dat luisteren naar anderen en praten goed voor je is. Ook het lunchen met anderen doet mij goed vooral omdat je mobiel dan uitstaat en je niet getriggerd wordt door geluidjes ervan. 

Dit helpt mij nu ook ik met de behandeling van de transitie ben begonnen ik kan mij daar uiten en ook met emoties te leren omgaan want dat gaat straks wel gebeuren, dat ik dieper eropin ga als ik dan wat mee ga maken. En ben ik nu wel blij dat ik in mijn sociale transitie wel meer geaccepteerd wordt en de bubbel al behoorlijk groeit. Nu heb ik via internet een leuk gedicht gevonden. Wat ik straks kan zeggen als het klaar is.