Er zijn van die dagen dat ik het even niet meer weet, ondanks de leuke en positieve reacties. Dit gebeurt  dan als ik weer thuis ben, en ik weer alleen ben. Haal ik soms weer van alles door mijn hoofd, weet dat even niet meer hoe nu verder. Met name dan het wakker worden en mijn avond in vullen dit kwam ineens opzetten. Terwijl het een tijdje goed ging merk ik dat het nu even wat minder is. Ook al gaat mijn stem vooruit en word ik nu wel gezien als vrouw zie ik het soms even niet meer zitten. Dan voel ik mij ook niet echt mijn zelfvertrouwen het kan zijn dat ik op dit moment thuis zit inde ziektewet en hopelijk wordt het aankomende jaar anders, omdat ze bij de UWV ook graag willen dat ik weer wat kan gaan doen ook al is het maar een paar uurtjes.

Gelukkig wordt mijn finaciën gedaan door een bewindvoerings bedrijf dit geeft mij wel enorm veel rust. En dat merk ik wel maar het is nog wel rommelig in mijn hoofd en dat zie ik aan mijn huishouden in huis. Deze begint weer rommelig te worden zodat ik geen begin zie. Het kan het tijd van het jaar zijn of dat ik hoop dat het behandeling snel gaat opstarten dat weet ik gewoon even niet. wel ga ik mijn gedachten koel houden want merk gewoon dat ik geaccepteerd word door de omgeving. En dat is wat mij gewoon wel gelukkig maakt.